RunningDirect ambassadeur plaatst zich voor WK triathlon in Hawaii

Om wat voor reden je ook loopt wij moedigen je van de eerste tot de laatste stap aan. Maar het verhaal en het doel welke RunningDirect Ambassadeur Lotte met ons deelt is wel een hele bijzondere. Ondanks haar Reuma strijdt ze voor haar ultieme hardloopdroom: De Triathlon in Hawaii lopen. En daar willen wij uiteraard geen moment van missen. Als trotse sponsor volgen wij haar weg richting de triathlon en delen we haar verhaal met jou.

Maak kennis met Lotte

Mijn naam is Lotte van Trigt, al sinds mijn 18^e droom ik ervan om ooit mee te mogen doen met de triatlon op Hawaii. Want wie wil dit nou niet? Een tropisch eiland een idyllische bestemming en dan zo’n mooie sport mogen beoefenen. Maar het was altijd een droom want zwemmen, fietsen en hardlopen deed ik toen nog niet. Ik ben voor mijn 18^e aangereden door een auto, had mijn rug gebroken en volgens de artsen zou ik nooit een 10 km kunnen rennen laat staan: 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en een marathon rennen. De breuk heelde uiteindelijk maar de ruggenwervels zakte in, met chronische rugpijn tot gevolg. Toen ik daar op mijn 25^ste Reumatoïde artritis bij kreeg voelde ik mijn als B100 in Bassie en Adriaan, alsof ik alle lichamelijke pech had. Maar toch weerhield mij dit niet om de draad weer op te pakken en te vechten voor mijn droom.

De eerste stap richting de Triathlon

Rond mijn 25^e heb ik het sporten weer opgepakt, want door te sporten heb ik minder last van dagelijkse pijntjes. Naast het sporten ging ik ook weer hardlopen en op mijn 29^ste liep ik mijn eerste marathon. Ik had allang door dat dokters het niet altijd bij het juiste eind hadden en verder stuk maken kon ik mijn lijf niet. Dus ik ging doen waar ik gelukkig van werd. Op mijn 30^ste deed ik mijn eerste 1/8^ste triathlon en de droom om ooit die wedstrijd op Hawaii te mogen doen werd weer aangewakkerd. Maar om mee te mogen doen op Hawaii moet je, je kwalificeren en dat betekent een volledige triathlon doen en dan zo hoog mogelijk eindigen. Flinke uitdaging dus, maar eentje die ik niet uit de weg ga.

Eén smaakt naar meer

Na die eerste 1/8^ste triathlon had het triathlonvirus mij te pakken en ben ik er vol voor gegaan. Van 1/8stes naar kwarts en van halve naar uiteindelijk in 2021 mijn eerste twee full distance triathlons in Kopenhagen en Portugal. Vorig jaar in Barcelona weer een hele en toen kwam ik voor het eerst op het podium, derde in mijn leeftijdscategorie! Wat een bizar idee tot de prijsuitreiking en award ceremonie de volgende dag twijfelde ik, was ik wel echt derde geworden en dan gelijk de vraag: Is het genoeg voor een kwalificatie voor Hawaii? Eenmaal op dat podium met de prijs in mijn hand was te gek. Helaas niet genoeg voor een kwalificatie want alleen de nummers 1 en 2 kregen hier de mogelijkheid voor een startbewijs van Hawaii. Maar het vlammetje van de droom was nu in volle bak aan en het idee was om het in 2023 nog een maal te proberen om zo’n startbewijs te krijgen.

De beslissende wedstrijd

Ik heb de Ironman kalender uitbundig bestudeerd, Excel sheets gemaakt van alle pro’s en cons van elke race en na goed overleg met mijn wederhelft, coach en bankrekening is daar Zuid-Afrika uitgekomen. Nou stond reizen naar Zuid-Afrika sowieso al op de wishlist en om dat te mogen combineren met een Triathlon is voor triatleten een droom die uitkomt. Dus daar gingen we weer. Ironman Barcelona was nog geen twee maanden geleden de derde prijs stond nog steeds in de woonkamer en ik mocht mij weer opmaken voor een nieuwe trainingsperiode richting een fulltime distance. Een wedstrijd meedoen begin maart betekent wel trainen in de winter. In plaats van met een kop thee en een dekentje op de bank mocht ik de winterse elementen trotseren. Gezien mijn lijf en de winter niet de best denkbare combinatie zijn vanwege de reuma en de chronische pijnklachten. Werd het een iets andere aanpak en 2 weken trainen op Lanzarote “het trainingseiland voor de triatleten”. Goed getraind reisde ik af naar Zuid-Afrika. De wedstrijd was een feestje in de regen, wind en als de zon scheen, scheen die goed. Tijdens het lopen hoorde ik al dat ik derde in mijn categorie was en toen ik eenmaal richting de finish ging was het met een lach op mijn gezicht en handjes in de lucht. Dat ticket naar Kona, Hawaii moest nu toch wel gelukt zijn? De volgende dag kreeg ik het verlossende bericht, ik had mij gekwalificeerd! Met een prachtige prijs en een Hawaiaanse bloemenkrans mocht ik naar huis.

Wat is Lotte haar drive?

Ik krijg vaak de vraag waarom ik dit doe ondanks dat artsen tegen mij hebben gezegd dat ik niet meer zou kunnen hardlopen en de chronische pijn aanwezig blijft.

Mijn standaard reactie is dan: Waarom niet? Ik word extreem blij van het zwemmen, fietsen en lopen. Als ik bezig ben, hartslag toeneemt, ik geen complete volzinnen meer kan maken dan heb ik het gevoel dat ik leef. Ik geniet enorm van de strijdt met mezelf met het beste eruit proberen te halen en blijven gaan. Van op de bank liggen gaat het ook absoluut niet beter worden en die bank ligt vele malen lekkerder na een goede trainingssessie dan als je daar de hele dag en dag in dag uit op ligt. Ik doe iets waar ik blij van word en ik hoop van harte dat ik nog meer mensen zo ver krijg om iets te doen waar ze blij van worden en kijken of ze misschien elke keer een stapje verder kunnen komen.

Mijn motto is niet voor niets: if you can dream it, you can do it! Ik ga die droom beleven op Hawaii in oktober!

Over de hardloper

Lotte van Trigt RunningDirect x HOKA ambassadeur is een zeer fanatiek hardloopster en traint voor haar ultieme hardloopdroom: De triatlon in Hawaii. Waar dit voor de meeste hardlopers al een enorme uitdaging is kampt Lotte met een extra uitdaging haar Reuma. Ondanks dat laat zij zich niet uit het veld slaan en gaat ze de strijd aan om haar droom te bereiken.